Linda (54) had borstkanker (deel 1)

Jaarlijks wordt er wereldwijd aandacht gevraagd voor borstkanker tijdens de oktober borstkankermaand. Eén op de zeven vrouwen krijgt te maken met borstkanker. Het hebben van deze ziekte heeft vanzelfsprekend grote impact op het leven van de patiënt. Maar het heeft net zoveel impact op naasten. Saxenburgh ging in gesprek met (ex-)borstkankerpatiënt Linda, maar ook met haar 16-jarige dochter Lynn en oncologieverpleegkundige Joyce.

Linda: “Toen ik iets aan mijn borst voelde, heb ik gelijk contact gezocht met de huisarts. Ik ben toen doorverwezen naar het Saxenburgh Medisch Centrum voor een mammografie. Tijdens de twee mammografieën, echografie en de MRI-scan konden de artsen niks vinden.” Toch zag de arts dat er iets mis was met Linda haar borst. Er werd om die reden een biopsie gedaan..

De uitslag
De dag van de uitslag ging Linda in haar eentje op de fiets naar het ziekenhuis. “Ik ging er met een positief gevoel heen, omdat tijdens de andere onderzoeken niks was gevonden. De uitslag overdonderde mij daarom enorm. Er zat een tumor van 6 cm in mijn borst. Ik vond het ook heel moeilijk om de uitslag vervolgens aan mijn naasten te vertellen. Mijn dochter Lynn schrok heel erg en zei heel verbaasd: “Hoe kan dat nou? Je leeft gezond en je bent nooit ziek!”

Behandelingen
“En toen ging het allemaal heel snel. Binnen twee weken startte ik met de chemo’s en had ik vier kuren om de drie weken. Dit waren zware kuren.” Na die periode kreeg Linda 12 weken lang, elke week een kuur. “Mijn kinderen of mijn man gingen wel eens mee naar de behandeling. Dit vond ik erg fijn. Ik heb altijd het hele gezin overal bij betrokken.” Linda vertelt ook over het uitvallen van haar haren. “Dit vond ik lastig. Ik had altijd lang donker haar. Ik ben wel bijna direct over gestapt naar een pruik en deze leek echt als twee druppels water op mijn gewone haar, waar ik heel blij mee was.”

Borstamputaties
“Uiteindelijk moest mijn borst geamputeerd worden, omdat de tumor van 6 cm niet was geslonken. Mijn tweede borst is ook geamputeerd. Dit was eigenlijk preventief, omdat ze er zeker van wilden zijn dat ik daar geen tumor had.” Linda vertelt dat ze na de tweede borstamputatie een ontsteking kreeg aan de expander die was geplaatst. Een expander wordt geplaatst om de huid soepel te houden voordat er een borstimplantaat geplaatst kan worden. “Toen moest ik met spoed naar het ziekenhuis om geopereerd te worden. De expander werd verwijderd. Ze konden wel gelijk het borstimplantaat plaatsen, dus dat scheelde weer een operatie.”

Terugkijken op de ziekteperiode
“De chemo’s ben verder ik goed doorgekomen. Ik ben wel eens ziek geweest, maar tegenwoordig kunnen ze zoveel medicijnen bijgeven. Ik heb altijd geprobeerd om onder de mensen te blijven. Ook als ik mij de dag na de chemo niet zo lekker voelde, dan ging ik bijvoorbeeld toch even een brood halen.” Linda vertelt dat ze veel leuke dingen is blijven doen, zoals lunchen met vriendinnen of wandelen met collega’s. “Ik voelde mij erg gewaardeerd in deze periode. Het brengt dus ook wel iets moois met zich mee.”

Het gaat nu goed met Linda en ze is klaar met de behandelingen. Ondanks alles kijkt ze met een goed gevoel terug op deze periode van ziekte. “Ik heb het ziekenhuis van Saxenburgh ervaren als een prettige en vertrouwde plek om behandeld te worden. Ik voelde me op mijn gemak hier. Eén van de verpleegkundigen was Joyce, tijdens mijn behandelingen nam ze de tijd om een praatje te maken. Gewoon over de dagelijkse gang van zaken. Als er iemand jarig was geweest, vroeg ze daarnaar. Je bouwt echt een band op met elkaar en leert elkaar kennen. Dit vond ik heel prettig."