Zorg aan het woord: casemanager dementie Karin vertelt

Mijn naam is Karin Schoonewille, samen met mijn twee zoons (13 en 14 jaar oud) woon ik in Emmen. In mijn vrije tijd ga ik graag samen met mijn partner naar concerten en festivals, ook hou ik ervan om te klussen in huis.

Sinds 2019 werk ik als casemanager dementie voor Saxenburgh. Ik heb daarvoor gewerkt als verpleegkundige in het ziekenhuis, daarna ben ik als wijkverpleegkundige gaan werken. Al snel merkte ik als wijkverpleegkundige dat ik iets met casemanagement dementie wilde gaan doen. Nog altijd een goede keuze!

Mijn werkdag

Na het ontbijt samen met mijn zoons start ik vaak vanuit huis mijn werkdag op. Dat begint met het doornemen en beantwoorden van e-mails. Vervolgens ga ik naar mijn eerste afspraak, dit is een huisbezoek bij één van mijn cliënten. Meestal doe ik drie huisbezoeken op een dag. Daarnaast heb ik onder andere tijd voor afstemming met andere zorgverleners zoals huisartsen, wijkverpleegkundigen, collega casemanagers vanuit het netwerk dementie IJssel en Vechtstromen en vragen die tussendoor komen van cliënten en familie.

Laagdrempelig

Als casemanager dementie heb ik intensief contact met mijn cliënten en de mensen (partners, familie) daaromheen. Iedereen kan mij inschakelen. Een (toekomstige) cliënt zelf, familie, maar ook wijkverpleegkundigen en huisartsen vragen geregeld om mee te kijken. Ik ben een luisterend oor, signaleer en denk met de mensen mee. Dit zijn niet allemaal hele zware gesprekken, het gaat ook over zaken die je leuk vindt en graag zo lang mogelijk wilt blijven doen. Ik vind het belangrijk om de nadruk te leggen op wat nog wel goed gaat en wat wel kan. Uiteraard zijn er ook momenten dat we zwaardere gesprekken voeren over de toekomst, want wat gebeurt er als je het allemaal niet meer kan? Hierover praten met elkaar is voor de cliënt en de mensen daaromheen ook erg belangrijk.

Vorig jaar heb ik mij verder in mijn vak gespecialiseerd op het onderdeel jonge dementie. Ik wilde mijn kennis op dit gebied nog verder verbreden. Mensen die op jonge leeftijd te maken krijgen met dementie zitten in een hele andere levensfase, ze werken vaak nog en hebben daardoor ook andere vragen.

Aan het eind van mijn werkdag rij ik weer naar huis. Het is fijn dat ik de mensen die ik ondersteun op weg kan helpen en met een goed gevoel de deur achter me dicht te doen.